Ze krijgen allemaal een plekje op deze website, omdat ze allemaal hebben bijgedragen aan waar ik nu ben en wat ik nu doe met paarden. Het heeft me geleerd mijn verwachtingen aan te passen aan het paard en creatief te zijn in het aanbieden van werk en het op die manier ook leuk te houden voor het paard.
Jurian
Oké, geen paard, maar een pony. De eerste, waar alles mee begon. Ik was 8, hij was 3 en net ingereden. Geen ideale combinatie, weet ik nu, maar het heeft me ontzettend veel geleerd omdat het met ups en downs ging. Uiteindelijk talloze uren genoten, met buitenritten inclusief zwemmen, scheuren over zandpaden en gewoon lol met je knol. Uiteindelijk werd ik te groot voor hem en werd hij verkocht.
De jaren erop kon ik me vermaken met de koerspaarden van mijn ouders als ze op rust stonden, fokmerries en veulens.
Tammy
Officeel Tammy’s Pride, en ze was mijn eerste eigen paard. Ik nam haar over van mijn ouders na haar koerscarrière en na haar eerste veulen. Ze was geen opstappen-en-wegrijden-paard, maar door daar in het begin van haar carrière als rijpaard wat extra aandacht aan te besteden, leverde dat uiteindelijk een toppaard op. Ik heb zo ongeveer alles met haar gedaan wat kon, ook als was ze niet altijd even getalenteerd; Working Equitation, dressuur (B), oefencrossjes, endurance (klasse 3 startgerechtigd), en uiteindelijk TREC (op alle niveaus, ook T4 in het buitenland en het EK in Italië). Maar ook op het gebied van gezondheid heb ik veel van haar geleerd; management van haar hoge hartlag bij endurance en TREC, zomereczeem en uiteindelijk een vage kreupelheid/stijfheid waarvan veel mensen zeiden “daar moet je even doorheen rijden”. Dit bleek een versleten meniscus welke ik in Wolvega heb laten behandelen, maar waar ik na een aantal weken toch tot de realisatie kwam dat ze pijn had en de beslissing heb gemaakt om haar in te laten slapen.
Fien
Na een tijdje ben ik op zoek gegaan naar een nieuw paard en kwam uit bij Escofine Bravo. Een toen vierjarige merrie die niet gekoerst had, maar wel getraind was. Ze bleek nogal een uitdaging op het gebied van het omgaan met spanning. Ze kon spanning opbouwen en ineens ‘ploffen’. Ondanks dat heb ik wel endurance en TREC met haar gestart, zelfs een startkaart aangevraagd voor de dressuur (B met 5 winstpunten, aantal keer gelest bij Rien van der Schaft), maar het meeste konden we kwijt in Traditionele Working Equitation. De veelzijdigheid van een dressuurproefje de stijl- en speedtrail én het werken met koeien lag haar goed. 2019 was haar topjaar, startte ze zelfs nog een Bixie-TWE en wonnen we de Highpoint-award in de klasse L. Helaas was dat ook haar laatste jaar. In het najaar was ze ineens kreupel en op de foto’s bleek ze een bottumor in haar voorknie te hebben en heb ik haar in moeten laten slapen.
Lorenzana
Na Escofine was ik eigenijk even klaar met eigen paarden, de pech en de zorgen. Ik was inmiddels wel elke vrijdag nog aan het werk op stal met het helpen van uitrijden van Dravers en ander stalwerk, helemaal stoppen wilde ik niet. Met de ervaringen van waar ik met Escofine tegenaan liep op het gebied van spanning, en wat ik deed op stal (moeilijke paarden vangen, beetje aantrutten en ze makkelijker maken) ben ik begonnen aan de opleiding tot Instructeur Paard&Gedrag. Hiervoor moest ik ook wat huiswerkopdrachten doen en oefenen, en Lorenzana, die met haar 17 jaar na haar koers- en fokcarrière eigenlijk stond te niksen bij ons op stal, was het ideale oefenobject. Moeilijk te vangen, niet gediend van gepruts aan haar lijf en de aanval als de beste verdediging zien als iets haar niet aanstond. Maar ze bleek het fantastisch te doen in de grondwerkoefeningen en bloeide weer helemaal op. Na een half jaar kreeg ik het aanbod om haar over te nemen en dat heb ik gedaan. Geen verwachtingen, geen druk om iets te doen. In de tijd dat ze bij mij is hebben we wel wat gedaan onder het zadel, maar spanning met opstappen en wat lichamelijke slijtage maakt dat we toch vooral aan de hand werken. Dan dwingt mij ook weer om creatief te zijn in wat ik met haar doe; een beetje lange lijnen, dressuur aan de hand in verschillende vormen, en veel grondwerk. Ze heeft lol in obstakelparcoursen en zo zijn we in 2024 gestart met In Hand Trail, een onderdeel uit de westernsport.
